Seite:DE CDA 3 003.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.


1.

1301. Januar 7. Schloss Kelbra. Graf Friedrich von Beichlingen bekundet, dass seine Schwiegertochter Elisabeth, Graf Otto’s I von Ascharien Tochter, die von diesem dem Kloster Michaelstein gemachten Schenkungen, namentlich auch den Verkauf von zehn Hufen zu Güsten, bestätigt habe.

Fridericus Dei gratia comes de Bichelinge senior omnibus Christi fidelibus, ad quos presens scriptum pervenerit, in perpetuum. Tenore presencium recognoscimus publice protestando, quod, cum dominus Otto comes Ascharie ac princeps in Anehalt decem mansos in Gozstein sitos cum omnibus suis pertinentiis in campis et in villa, areis videlicet, pascuis et pratis, honorabilibus viris domino …1 abbati et conventui monasterii Lapidis sancti Michahelis de consensu Ottonis filii sui dilecti filiarumque suarum Sophie et Elizabet dilectarum vendidisset omnesque et singulas donaciones, contractus, vendiciones, largitiones, concessiones libertatum cum predictis decem mansis de consensu simili et bona voluntate eorundem heredum Ottonis, Sophye et Elizabet supra scriptis domino abbati et fratribus prelibatis confirmasset, cum se et sepedictos heredes ad huiusmodi consensum suis litteris obligasset, Elizabet nobis dilecta supradicti principis filia ac Friderico filio nostro dilecto in matrimonio copulata, dilecti patris sui votis et voluntati inclinata, omnes et singulas venditiones, contractus et donationes, largitiones et concessiones libertatum in genere et in specie, quocumque nomine censeantur, a retroactis temporibus usque ad presens tempus a dilecto patre suo celebratas et factas domino abbati et conventui prefatis gratas et ratas tenet, eciam si aliqua de premissis eidem Elizabet de iure conpetere videbantur, talibus omnibus et singulis supra scriptis renunciavit publice coram nobis. Nos vero in signum ratihabitionis, renunciationis et consensus2 voluntarii omnium predictorum, prefate Elizabet, nostri ac Friderici filii nostri dilecti, presens scriptum domino abbati et conventui supra scriptis tradidimus, sigillo nostro videlicet et Friderici filii nostri signatum, in robur et argumentum perpetue firmitatis. Huius rei testes sunt: Fridericus prepositus in Kelbera, Bertrammus et Wedego notarii supradicti principis, Conradus dictus de Huxaria in Walkenrid professus; Bettemannus de Hoyem, Henricus marscalcus principis de Anehalt, Erenfridus de Walhusen, Gernodus de Cufhusen, Johannes de Wessungen3, Conradus de Bennungen, Henricus Bors milites, Henricus de Padeburne, Waltherus de Borchsleven, Thidericus de Thalheim, Tilo dictus Luscus advocatus in Ichstede, Conradus Auceps sagittarius, famuli, et alii quam plures fide digni.

Datum in castro Kelbera per manum Conradi notarii nostri, anno Domini mo. tricentesimo primo, vij Idus Januarii.

Aus dem Original im Landeshauptarchive zu Wolfenbüttel: beide angehängt gewesene Siegel sind abgerissen und nicht mehr vorhanden. - 1. Leerer Platz für den Namen. - 2. Orig: consenssus. - 3. Orig: Wessugen. - Vergl. II. no. 890.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 3. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_003.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)