Seite:DE CDA 3 050.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


cum omni iure suo pro decem marcis puri argenti et uno fertone iusto proprietatis titulo perpetuo possidenda. --- Testes vero huius rei sunt: dominus Betemannus plebanus in Osterwich, dominus Johannes de Hoym supradictus et dominus Fridericus de Bunedhe milites, Borchardus et Guncelinus fratres de Berewinkele, Henricus de Bek prefectus, Betemannus monetarius et Fridericus de Scowen cives in Osterwich, et plures alii fide digni.

Actum et datum anno Domini mo.ccco.iiijo, xiijo Kalendas Marcii.

Aus dem Original im Landeshauptarchive zu Wolfenbüttel, mit den an Pergamentbändern hängenden Siegeln Bertrams von Beek und Johanns von Hoim. Auszugsweise mitgetheilt im Walkenrieder Urkdbch. 29 no. 644. - Vergl. no. 72. - 1304 war ein Schaltjahr.


74.

1304. Februar 28. Rom im Lateran. Papst Benedikt XI befreiet in einem an alle Frauenklöster des Augustiner-Predigerordens gerichteten Erlasse auch die Nonnen zu Coswig von der Entrichtung des Zehnten und anderer geistlichen und weltlichen Abgaben.

Benedictus episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiabus universis priorissis et sororibus monasteriorum ordinis sancti Augustini secundum instituta et sub cura fratrum ordinis predicatorum viventibus tam presentibus quam futuris salutem et apostolicam benedictionem. Sacra vestra religio, sub qua devotum creatori vestro famulatum inpenditis, promeretur, ut apostolica sedes favorabilem se vobis exhibeat et in vestris oportunitatibus gratiosam. Hinc est quod nos pium et congruum reputantes, ut vos illa prosequamur gratia, que vestris necessitatibus fore conspicitur oportuna, vobis auctoritate presencium indulgemus, ut ad prestacionem decimarum de quibuscumque possessionibus et aliis omnibus bonis vestris, que in presenciarum habetis et iustis modis prestante Domino acquisiveritis in futurum, vel ad exhibendum annuum redditum seu censum vestris dyocesanis episcopis necnon pedagia, theolonea et alias exactiones, quibus suis regibus seu aliis personis secularibus, ac eciam ad dandum procurationes aliquas legatis vel nunciis apostolice sedis sive ad decimam vel aliam porcionem aut subventionem aliquam de vestris proventibus cuiquam exhibendam vel ad contribuendam in exactionibus vel collectis seu subsidiis aliquibus minime teneamini nec ad idem compelli possitis per litteras sedis eiusdem vel legatorum eius aut quorumcunque aliorum. Eciamsi in eiusdem sedis litteris contineatur expresse, quod ad quevis exempta vel non exempta loca et monasteria se extendant et aliqua eis cuiuscumque tenoris existat ipsius sedis indulgencia, non obsistat, nisi forsan dicte littere sedis eiusdem de indulto huiusmodi et monasteriis vestris plenam et expressam fecerint mentionem. Ac nichilominus a iurisdictione et potestate patriarcharum, archiepiscoporum et episcoporum dyocesanorum vestrorum et quorumcunque aliorum eximimus vos et loca et monasteria vestra de gratia speciali, illis insuper gaudentes privilegiis, graciis et indulgenciis, que ipsi ordini predicatorum sunt concessa et in posterum concedentur. Nos enim ex nunc irritas decrevimus et inanes interdicti, suspensionis et excommunicationis sententias, si quas in vos

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 50. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_050.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)