Seite:DE CDA 3 095.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


Aus dem Copialbuche des Klosters Plötzke in der gräfl. Stolbergischen Bibliothek zu Wernigerode. - 1. Mspt: Scharrove. - 2. Mspt: tamen. - 3. Mspt: tantum. - 4. Mspt: litere. - 5. Statt: quinta decima. - Vergl. die Urk. I. no. 362.


142.

1307. April 23. Börnecke. Ritter Rudolf Durre bewidmet das Kloster Mariastuhl vor Egeln mit einer Hufe Landes zu Hoppedal unter der Bedingung, dass seine zwei Töchter im Kloster Hecklingen von den Einkünften derselben die Hälfte zu lebenslänglichem Niessbrauch erhalten.

Nos Rodolphus miles dictus Důrre, morans in Bornekere, recognoscimus tenore presentium publice protestantes, quod ecclesie sive conventui sancte Marie virginis gloriose prope Egelen cum consensu heredum nostrorum, videlicet Rodolphi filii nostri et aliorum, dedimus unum mansum situm in campo Hopdal cum proprietate a nobis conparata ab Hinrico discreto viro preposito in Hekeling bone memorie et ab ecclesia beati Georgii martiris loci iam dicti in Hekeling, de quo quidem manso nunc una marca solvitur annuatim, ab eadem ecclesia in Egelen iure proprietatis iam dicte perpetue possidendum, ita tamen, quod medietatem redituum annualium persolvendorum de eodem manso due filie nostre religiose claustrales in Hekling, quamdiu vixerint, obtineant et alia medietas eorundem redituum sanctimonialibus in Egelen iam dictis a possessoribus eiusdem mansi pro remedio nostre anime censuali titulo persolvatur. Post obitum vero filiarum nostrarum supradictarum in Hekeling sanctimoniales in Egelen iam prefate mansum iam dictum cum omni censu, videlicet illo, qui filiabus nostris solvitur, quibus viam universe carnis ingressis, cum omni iure supradicto integraliter ac perpetue possidebunt. Anniversarium nichilominus nostrum vigiliis et orationibus et missarum animarum devotionibus annis singulis peragere tenentur, cum eis noster obitus fuerit intimatus. Ut igitur nostra donatio firma et inconvulsa permaneat, hanc litteram nostro sigillo signatam predicto conventui in Egelen dedimus, quam nichilominus sigillis dominorum nobilium, videlicet Werneri comitis in Vredeberch et Garduni nobilis in Hadmersleve, in huius nostre donationis evidens testimonium petivimus sigillari. Nos vero Wernerus Dei gratia comes in Vredeberch et Gardunus nobilis in Hadmersleve, rogati a predicto milite et a sanctimonialibus in Egelen iam dictis, nostra sigilla recognoscimus nos presentibus appendisse. Testes huius donationis sunt: Ludolphus sacerdos quondam prepositus in Plozech et Fredericus sacerdos dictus Buse plebanus in Heteborn, clerici, et dominus Bernardus de Alvensleve et dominus Ludolphus de Slizstede milites, et alii quam plures fide digni.

Datum Bornekere, anno Domini millesimo trecentesimo septimo, in die beati Georgii martiris.

Aus dem Original im Pfarrarchive zu Egeln: von den drei an Pergamentbändern angehängt gewesenen Siegeln ist nur noch dasjenige des Ausstellers (einmal queer gestreifter Schild) und des Edelherrn Gardun von Hadmersleben (dreieckiger Schild mit den zu 2.1. gestellten Hirschen und dem einen aufsteigenden Löwen zeigenden Nebenschildchen) vorhanden.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 95. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_095.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)