Seite:DE CDA 3 152.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


232.

1311. Juli 24. Fürst Otto II von Ascharien bewidmet das Nonnenkloster im alten Dorfe1 zu Nordhausen mit fünf Hufen Landes zu Tumwertere.

In nomine Domini amen. Otto Dei gratia princeps Ascharie, comes in Anhalt, universis presens scriptum visuris salutem in perpetuum. Erroris suborta materia, dum in livoris certamine contendit oblivio cum memoria, conatur acta mortalium per ignorancie tenebras obfuscare, sed quia memoria adversantis sibi precognoscit insidias, armis munita providencie oblivionem scripturarum interimit instrumentis. Hinc est quod ad notitiam universorum presencium et futurorum presentis pagine insinuatione duximus transmittendum, quod nos ob divine remuneracionis intuitum consensu omnium heredum nostrorum accedente voluntario et expresso quinque mansos in campis ville Tumwertere nobis iure proprietatis pertinentes, quos inquam mansos Fridericus de Wixzense bone memorie, quondam opidanus Northusanus, a nobis et progenitoribus nostris in feudo tenuit, dedimus et damus per presentes monasterio sanctimonialium veteris ville in ius proprium cum omnibus iuribus et pertinentiis proprietatis titulo perpetuo possidendos omne ius nostrum in villa predicta, in campis, pratis, pascuis et silvis in predictum monasterium transferendo. Testes huius rei sunt: Heinricus marscalcus noster, Eckhardus dictus Stammer milites nostri, et quam plures alii fide digni. In evidenciam et testimonium omnium premissorum presens scriptum dedimus sigilli nostri munimine roboratum. Datum nono Kalend. Augusti, anno Domini mo.ccco. undecimo.

Gedr: Sammlung von alten und neuen theol. Sachen a. d. J. 1725; Lenz Becmannus enucl. 229. - 1. S. Förstemann Nordhausen p. 42.


233.

1311. August 1. Ascharien. Graf Otto II von Ascharien verkauft dem Stifte S. Simonis und Judae zu Goslar die Vogtei über 36 Hufen Landes Stiftsgut zu Adersleben und Hedersleben.

Cum omnium, que fiunt, habere memoriam sit inpossibile, sollicitudo humana scripture remedium adinvenit, per quod nichilominus potest memoria perhennari. Hinc est quod nos Otto Dei gratia comes Ascharie et princeps de Anahalt omnibus Cristi fidelibus presencia visuris seu audituris cupimus fore notum, quod advocatiam super triginta sex mansis in villis et campis Adesleve et Hethesleve sitis spectantibus ad ecclesiam beatorum apostolorum Symonis et Jude in Goslaria, quam Ericus de Gatersleve et Ericus de Wolvesberge milites et Johannes de Wolvesberge famulus a nobis in pheudo tenuerunt ipsamque nobis resignaverunt, vendidimus preposito, decano totique capitulo ecclesie Symonis et Jude memorate renunciando omni iuri, quod nos et heredes nostri sibi in dicta advocatia poterunt in posterum vendicare. In cuius rei testimonium presentem litteram dedimus nostri sigilli robore communitam. Testes etiam sunt: Jordanus

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 152. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_152.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)