Seite:DE CDA 3 178.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


denne komen, we ne hedde dat wederdan. Tweyden disse vorbenumden vere, so scholen se ere rede bescriven unde beseghelen unde bringhen an den overman, den biscop von Brandeborch: swat de erdelet unde spricht, dat recht si, dar scal uns an beyden siden an ghenoghen. Disse vorbenumpden vere scholen spreken bent mandaghe over dre weken tů Meydeborch. Dat scal unse herre vermoghen mit sinen unde we mit unsen. Tweieden se sick, so scolde de biscop von Brandeborch spreken binnen vertein nachten darna, swene et an ene kůmpt unde gebracht wert. Storve die biscop von Brandeborch, des Goth ne wille, so scolde unse herre de biscop unde we borghere den marchgreven Woldemar von Brandeborch darumme bidden: de scolde danne spreken binnen ver weken darna en recht, alse de biscop von Brandeborch scolde hebben gedan. ---

Disse bref is ghegeven unde bescreven von Goddes gebort over dusent iar druhundert iar in deme drittegheden iare, des sonavendes alse sente Ylien dach was.

Vollständig gedr. nach dem beschädigten Orig: Höfer d. ältest. Urkk. deutscher Sprache 100-101.


272.

1313. October 10. Ascharien. Fürst Otto II von Ascharien bewidmet das Kloster Ilfeld mit Gütern zu Nordhausen und mit dem Patronatsrechte der Kirche zu Vockerode.

In nomine Domini amen. Otto Dei gratia princeps Ascharie et comes in Anehalt fidelibus suis castrensibus in Eversberg tam presentibus quam futuris nec non universis presentes litteras inspecturis salutem in filio virginis gloriose. Cum ea, que ad honorem Dei fiunt pro suorum fidelium commodis et quiete, expediat scripturarum testimonio commendari et testium subscriptionibus confirmari, ne a quibuscumque perversoribus veritatis in posterum possint forte, quod absit, maliciose mutari, sane nos, considerantes devotionem in Christo religiosorum virorum abbatis et conventus monasterii in Ilvelt, ordinis Premonstratensis, Maguntine diocesis, quod Deo ieiuniis et orationibus ac solempnitatibus die noctuque divinis officiis iugiter famulantur, proprietatem ij arearum, quarum una sita est in veteri villa, quam Hermannus de Bergoz et Heino frater suus dictus Walter, et alia ante valvam figulorum in civitate Northusen, quam Conradus filius Conradi de Wyssense a nostris progenitoribus et nobis in feodo hucusque tenuerunt1, et cum ipsis areis ius patronatus ecclesie parrochialis in Vockinrode site apud castrum nostrum Eversberg pro salute animarum parentum nostrorum ac nostre in recompensam2 dampnorum predictis abbati et conventui a progenitoribus nostrorum et nostris advocatis alliquociens illatorum conferimus liberaliterque donamus proprietatis titulo perpetuo possidenda. In quorum certitudinem et evidenciam pleniorem prefatis abbati et conventui in Ilvelt presentes litteras sigilli nostri appensione munitas duximus concedendas. Testes eciam huius sunt: honorabiles viri dominus Johannes abbas in Ballenstede, dominus Albertus canonicus Halberstadensis dictus de Tundersleven et dominus Betemannus notarius noster, ac strennui viri Henningus et Kunemundus, Borchardus

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 178. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_178.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)