Seite:DE CDA 3 425.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.
595.

1331. December 8. Die Herzöge Wilhelm und Heinrich von Braunschweig entbinden den Bischof von Merseburg, die edelen Herren von Schraplau und Querfurt, sowie Arnold Stammer von dem Hermann von Wederde für sie geleisteten Versprechen.

Venerabili in Christo patri ac domino domino Gevehardo episcopo ecclesie Mers- burgensis nobiljbusque viris Burchardo seniori, Burchardo iuniori de Scraplow et Ger- hardo de Quernforte nec non strennuo militi Arnoldo Stamern dicto Mager Wilhelmus et Henricus fratres Dei gratia duces de Brunswich cum sinceritatis affectu meram ad quelibet ipsorum beneplacita voluntatem. Presentibus manu coniuncta et in solidum vobis data fide promittimus, quod vos ab omni promisso, quod famoso militi Hermanno de Wederden et ipsius amicis pro nobis Wilhelmo duce predicto prestitistis, indemp- niter omnino excipere1 volumus liberos et solutos, vobis presens scriptum nostris sigillis munitum in testimonium super eo tribuentes.

Datum anno Domini m°.ccc°.xxxj. die dominica, qua cantatur Populus Syon.

Aus einer dem Originale, an welchem die Siegel der beiden Aussteller angehängt waren, entnommenen Copie in den Berbisdorfer Abschriften im Domstiftsarchive nu Merseburg. — 1. Mspt: eripere. — Vergl. no. 594.

596.

1332. Januar 6. Plötzke. Die Gebrüder Bernhard, Friedehelm, Richard, Friderich und Otto von Plötzke begeben sich zu Gunsten des Klosters Ilsenburg der aus der Vogtei zu Aderstedt ihnen zustehenden Einkünfte.

In nomine Domini amen. Nos Bernhardus, Fredehelmus et Rychardus necnon Fredericus et Otto de Plozke fratres, famuli, ad universorum presentiura et futurorum notitiam pervenire cupimus presentium iudicio publice protestantes, quod, cum olim bone memorie Hinricus avus noster et Bernhardus frater eius dicti de Plozke pro ad- vocatia in Aderstede super bonis Ilsyneburgensis ecclesie a domino Hinrico tunc tem- poris abbate eiusdem quandam pecunie summam redemptionis nomine recepissent pro- misissentque, se velle mittere feodatarios infeodatos de bonis eiusdem advocatie ad abbatem predictum ad recipienda ab ipso bona huiusmodi titulo pheodali, ac deinde ipsam advocatiam illustribus principibus felicis recordationis dominis Alberto, Alberto et Johanni ducibus Saxonie, a quibus eandem in feodo tenuerant, ob respectum pre- dicti abbatis libere resignassent, dictaque advocatia post hoc ad predictam ecclesiam Ilsyneburgensem fuisset translata per donationem principum predictorum promissioque supradicta de pheodatariis mittendis ad abbatem interveniente negligentia in parte, scilicet quoad quatuor choros, non fuisset perducta debitum ad effectum, ne occasione negligentie rationabile factum suprascriptum perfectionis careat complemento, nos re-

Empfohlene Zitierweise:
Diverse: Codex diplomaticus Anhaltinus/Band 3. Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 425. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_425.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)