Seite:De Geschichtsauffassung 298.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

connectunt ac abbatias in comedenda (commenda volebam dicere) potius calamitos ac scorta alunt quam milites, qui pro Christi fide tutanda arma induant. – 487,49 (Brautraub Karls VIII): Alexandri sexti pontificis dispensatione interveniente, qui Carolum vehementissime timuit et accepta pecunia liberalissime thesauro ecclesiae usus est. – 1521 bei dem Reichstage zu Worms näherte sich Cuspinian Luther (Enders, Luthers Briefwechsel III, 122). Für seine spätere Haltung ist entscheidend die Stelle Austria 56 B: (Bauernkrieg) Quis tanti sit sceleris auctor, nemo non videt, licet sit talpa caecior. Melius foret profecto hominem hunc non prodiisse in mundum. Vgl. Austria 15 über die Klöster (abusus mali a bonis orti exemplis), 62 B und 66 A (über die Zeremonien), 17 (tam densae fidei sectae), auch Caesares 424,12 (una religio).

82) Caesares 376. Er verlegt alles nach Frankfurt und ins Jahr 1329, doch kann nur an die in Rense gefaßten und in Frankfurt bestätigten Beschlüsse von 1338 gedacht werden. Die Ungenauigkeit in Jahreszahlen ist bei Cuspinian häufig.

83) S. den sehr lebhaften Ausfall Caesares 408,48 ff. Eine frühere Verweisung auf Ebendorfer 323,47.

84) S. seinen Brief in Vadians Briefsammlung I, 215. Bezeichnend auch Caesares 241,36 (Otto I. spricht die Seinen vor der Ungarnschlacht mit kurzen Worten an): Nam plus gladiis moventur Germani, quam linguis et inani loquacitate. Auch 369,7: Germani, qui dissimulare nesciunt.

85) Caesares 327: Fridericus patria lingua pacis divitem signat, quasi dicas pacificus. Sicut sunt omnia nostratia, quae suam habent etymologiam. Wolfgangus, Leonhardus, Bernhardus ab animalibus et robore deducta, quibus minime convenit Romana interpretatio. Inter omnes enim linguas, quibus peculiariter hodie homines utuntur, Germana omnium est brevior et ob id durior exteris nationibus. Conformis autem multum et in articulis et in flexionibus Graecanicae linguae. Quod si quis paulo diligentius id expendat, inveniet tam nomina quam verba Germanica, sint modo simplicia non derivata, primogenia in singulari et nativa, esse monosyllaba. Verbi gratia haupt, aug, naß, ohr, hals, hand, bauch, hertz, knie, beyn, füß, finger (muta enim cum liquida syllabam non facit) et de verbis: Iß, trinck, geh, steh, lauff, schlaff. Immo et propria et composita plurium syllabarum, quoad fieri potest, ad unam syllabam gentiliter reducunt Germani. Iohannes tetrasyllabum ad unam ducunt Hans, Fridericus Fritz, Conradus Cuntz, Heinricus Heintz. Sed nescio, quo pacto ex historia digressus ad grammaticam repsi. Parce, lector, admonere volui, ut quod cuique patriae aut linguae peculiare esset, suo nitori relinqueremus. – Ähnliches Caesares 351,53 ff. Austria 7 ff.

86) Caesares 7: Von den zwei Adlern, die die Deutschen dort erbeutet haben, schreibt sich das Reichswappen her. Non enim biceps est aquila, ut imperitum vulgus credit, sed duae simul, quam altera alteram expassis alis obtegit. Quelle ist Celtis, Norimberga cap. 4 oder Hutten, Opp. III, 335.

87) Caesares 409,23: principatus dividi lege non debet, ut ratio feudorum ostendit.

88) Caesares 171,36 ff.

89) Diese beruht, wie Oefele, SS. rer. Boicarum II, 559 bemerkt, größtenteils auf Suntheims Kollektaneen.

90) P. de Nolhac, Les correspondants d’Alde Manuce (Studi e documenti di storia e diritto 1887) 276 ff.