Doch rothluus schtande nu d’r Tropp
Un Mannicher schittelte eftersch d’n Kopp, —
„Wann seine Fraa tritt dänn vorn mit aan?“
„Ach, Schtalsner[1] Karl,“ huuß es von All’n,
„Nu thu uns mant dan Gefall’n
Un schprach ä Wartel[2] mit Deiner Fra,
Die kann doch Alles Schritt un Tritt.
Du wäßt, seit Ihr in unnerer Mitt,
Su gitt’s gewehnlich immer Vergning[4]
Sah’n mier Eich su dorring Tanssaal flieng!“
Huur m’r ne nu schließlich saan.
Un richtig, ’s dauerte nu gaar nett lang,
Do waar de Polenäse a in Gang;
Un lustig wuur nu aufmarschiert,
D’r Hall[5] dorrich an Scharrn[6] dänn rim
Un dänn am Mark rundimmedim.
Längere Zeit waar nu all vergange
Un schmalich[7] wuur schteets gelacht
Wänn wuur ä Put’l[8] gemacht, —
Bis daß nu ging d’r Wirrwarr luuß
Un loff zwisch’n nanner Klään und Gruuß;
Fast Alle lossen außer d’r Reh’[9].
Anmerkungen (Wikisource)
Louis Kühnhold: Erzählungen vom Oberharz in Oberharzer Mundart – Heft 8. Im Selbstverlag des Herausgebers, Sankt Andreasberg 1894, Seite 3. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Erz%C3%A4hlungen_vom_Oberharz_in_Oberharzer_Mundart_von_Louis_K%C3%BChnhold_%E2%80%93_Heft_8.pdf/4&oldid=- (Version vom 17.11.2017)