Seite:Schnitz ond Zwetschga (Otto Keller).pdf/52

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

 Hoimkehr.

Als jonga Burscht hot ’s mi en d’ Welt
Wia viele andre trieba,
Ond viele lange Johr ben i
Fort en d’r Fremde blieba. –

5
Oft hot me ’s Hoimweh mächtig packt

En manche bittre Schtonda,
Doch leider Gottes han e halt
Da Hoimweg nemme gfonda! – –
Doch endlich isch mei Herzenswonsch

10
Doch en Erfillong ganga;

Jetzt fremde Länder lebet wohl,
Mi deant ’r nemme fanga! –
Uf! nex als wia d’r Hoimet zua!
Mei Herz will schier verschprenga;

15
Vor lauter Glick ond lauter Freid

Mecht i en d’ Welt naus senga!
Ond wia d’r Zug mi hoimwärts trächt,
No her e z’mol em Waga
Wia schtatt dem lompicha „bon jour

20
Sich d’ Leit „Grüß Gott“ deant sage!

Wia Engelsmusik han den Gruaß
Em Herza i empfonda,
Secht er mer doch: „Jetzt hoscht dei Ziel,
Dei Hoimet wieder gfonda!“

Empfohlene Zitierweise:
Otto Keller: Schnitz ond Zwetschga!. Julius E. G. Wegner, Stuttgart 1917, Seite 48. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Schnitz_ond_Zwetschga_(Otto_Keller).pdf/52&oldid=- (Version vom 1.8.2018)