Seite:DE CDA 3 021.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.


monasterio precesserunt, easdem decimas, terras, domos, vineas, ortos, silvas, prata, pascua, nemora, molendina, possessiones, iura, iurisdictiones et quedam alia bona ipsius monasterii, datis super hoc litteris, confectis exinde publicis instrumentis, interpositis iuramentis, factis renuntiationibus et penis adiectis, in gravem ipsius monasterii lesionem nonnullis clericis et laicis, aliquibus eorum ad vitam, quibusdam vero ad non modicum tempus et aliis perpetuo, ad firmam vel sub censu annuo concesserunt, quorum aliqui super hiis confirmationis litteras in forma communi dicuntur a sede apostolica impetrasse. Quia vero nostra interest, super hoc de oportuno remedio providere, discretioni tue per apostolica scripta mandamus, quatinus ea, que de bonis ipsius monasterii per concessiones huiusmodi alienata inveneris illicite vel distracta, non obstantibus litteris, instrumentis, renuntiationibus, iuramentis, penis et confirmationibus supradictis, ad ius et proprietatem eiusdem monasterii legitime revocare procures, contradictores per censuram ecclesiasticam appellatione postposita compescendo. Testes autem, qui fuerint nominati, si se gratia, odio vel timore subtraxerint, censura simili, appellatione cessante, compellas veritati testimonium perhibere.

Datum Laterani, Idibus Martii, pontificatus nostri anno octavo.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: an Bindfäden anhängend die Bleibulle mit den Köpfen der Apostel Paulus und Petrus auf der Vorder- und mit BONI || FATIVS || PΩP : VIII. auf der Rückseite. - 1. Der Platz für die Namen leergelassen.


30.

1302. März 15. Rom im Lateran. Papst Bonifacius VIII weiset den Archidiaconus des Bannes Quedlinburg an, gegen die Schädiger des Klosters Frose nöthigenfalls durch Verhängung der Excommunication einzuschreiten.

Bonifacius episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio …1 archidiacono Quadelimburgensi in ecclesia Halberstadensi salutem et apostolicam benedictionem. Significarunt nobis dilecte in Christo filie …1 preposita et conventus monasterii in Vrose, per prepositam soliti gubernari, ad Romanam ecclesiam nullo medio pertinentis, ordinis sancti Augustini, Halberstadensis diocesis, quod nonnulli iniquitatis filii, quos prorsus ignorant, decimas, redditus, census, legata, terras, prata, vineas, nemora, molendina, domos, posssesiones, privilegia, instrumenta publica et quedam alia bona ad monasterium ipsum spectantia temere ac maliciose occultare et occulte detinere presumunt, non curantes, ea ipsis preposite et conventui exhibere in animarum suarum periculum dictarumque preposite et conventus et monasterii non modicum detrimentum, super quo eedem preposita et conventus apostolice sedis remedium implorarunt. Quocirca discretioni tue per apostolica scripta mandamus, quatinus omnes huiusmodi detentores occultos decimarum, reddituum, censuum et aliorum bonorum predictorum ex parte nostra publice in ecclesiis coram populo per te vel alium moneas, ut infra competentem terminum, quem eis ad hoc prefixeris, ea prefatis preposite et conventui a se debita restituant et revelent ac de ipsis plenam et debitam eis satisfactionem impendant. Et si id non impleverint infra alium terminum competentem, quem eis ad hoc peremptorie duxeris prefigendum,

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 21. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_021.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)