Seite:DE CDA 3 046.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


renunciantes omni beneficio iuris canonici et civilis nobis contra predictam donationem nostroqne filio conpetenti, in quo cenobio prelibato sanctimonialium nunc et in perpetuum posset aliquod preiudicium generari. Ut igitur nostra donatio pie et liberaliter facta firma perpetuis temporibus et inconvulsa permaneat, nos super hoc scriptum nostrum memorato cenobio dedimus et id sigilli nostri apensione3 ac nobilis viri Garduni fecimus communiri. Testes huius facti sunt: milites Henningus et Burchardus fratres4 de Monte Erici, Ecbertus de Kocstede, Heynricus marschalcus, Betthemannus5 de Hoyem, Bernardus de Alvensleve, Busse de Pazleve<ssup>6, Alexander Stumpo, Betthemannus5 de Hekelinge; cives Ascharienses Bernardus Vromoldi, Fredericus de Radesleve7, Hinricus Stoz. Datum et actum in cimiterio parrochiali Aschariensis opidi, anno gratie mo.ccco.iijo, quarto Kalendas Octobris, indictione sexta*, imperante gloriosissimo rege Alemannorum Alberto et venerabili domino Hermanno Halberstadensi episcopo.

Aus dem Original im Staatsarchive zu Magdeburg, mit den Siegeln des Grafen Otto und Garduns von Hadmersleben, jenes das bekannte Reitersiegel (II, Taf. III. 2) an grünen und weissen Seidenfäden, dieses bis auf die Siegelfläche, welche hier mit Arabesken durchzogen ist, wie das bei Erath Taf. XXXV. no. 6, an grünen und rothen Seidenfäden und mit der Legende: + S' GARDVNI · DEI · GRA · COMIT' D' HADEMERSLEVE · - Ein zweites unbesiegeltes Original im Stadtarchive zu Aschersleben, wo sich auch noch eine gleichzeitige Copie dieser Nummer in Urkundenform findet, hat folgende Varianten: 1. Dominum. - 2. de fehlt. - 3. appensione. - 4. fratres fehlt. - 5. Bettemanus. - 6. Pazsleve. - 7. Radesle. - * Statt secunda. - Gedr: Lenz Becmannus enucl. 232.


68.

1303. October 10. Stade. Erzbischof Giselbert von Bremen befiehlt den Prälaten und Geistlichen der Erzdiöcesen Mainz und Magdeburg, sowie der Diöcese Camin, auch denen zu Zerbst, die Markgrafen Otto IV und Konrad von Brandenburg als excommuniciert zu betrachten.

Giselbertus Dei gratia sancte Bremensis ecclesie archiepiscopus venerabilibus patribus et fratribus archiepiscopis, episcopis Maguntinensi, Magdeburgensi, Caminensi et eorum suffraganeis nec non abbatibus, prepositis, decanis, archidyaconis, viceprepositis, rectoribus, plebanis, exemptis, privilegiatis -- et precipue reverendo in Christo patri domino episcopo Caminensi ac priori et lectori et fratribus predicantibus, gardiano, lectori et fratribus domorum Prenslaviensium, ibidem plebano seu viceplebano, in Pascewalc priori, lectori et preposito seu plebano ibidem aut vicepreposito vel viceplebano, in Novo Tangermunde gardiano, lectori et fratribus predicantibus, in Nova et Antiqua Brandeborch gardianis et lectoribus et fratribus predicantibus, in Steindal, Saltwedele, Sehusen, Granzoge, Robele, in nova civitate Brandenborch, in Borch, in Magdeborch, in Halverstad, in Serwist prioribus, gardianis singulisque fratribus in dictis provinciis et in diocesi Caminensi predicantibus, ad quos presens scriptum pervenerit, salutem in Domino sempiternam. Noveritis nos mandatum sanctissimi patris ac domini nostri Bonifacii pape octavi non cancelatum, non abolitum nec in aliqua parte sui vitiatum sub vera bulla recepisse plenius in hec verba1: --- Nos igitur - vobis omnibus et singulis auctoritate

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 46. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_046.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)