Seite:DE CDA 4 059.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.

assignandos. Quos quidem tres mansos a Thyderico de Tzeringhen nostris denariis prins comparavimus et, quia dictos mansos ab illustri principe domino nostro comite Bernhardo antedicto in pheudo habuimus et habemus, eidem prefatos mansos cum omni iure et utilitate, sicut eos hactenus habuimus, ut ab ipso predicte ecclesie approprientur, cum consensu Ottonis militis fratris nostri dilecti omniumque heredum nostrorum pre- sentibus libere resignamus. Testes huius rei sunt: dominus Arnoldus senior dictus Stamere, dominus Thylemannus Robyl, dominus Hintzo Gryse milites, neenon dominus Phylippus de Duderstad notarius venerabilis domini nostri domini abbatis in Nyenburgh, ac plures alii fide digni. In cuius rei testimonium sigillum nostrum presentibus est appensum.

Actum et datum anno Domini m°.ccc0.liiij°, in die beati Viti martiris gloriosi.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: das angehängt gewesene Siegel ist verschwunden. — Vergl. no. 79.

78.

1354. Juni 24. Schloss Blankenburg. Die Grafen Bernhard d. Ä. und Bernhard d. J. von Regenstein bewidmen das Marienkloster auf dem Münzenberge vor Quedlinburg mit drei ihnen zu diesem Zwecke von Konemann von Hoim aufgelassenen Hufen Landes zu Klein-Orden.

In nomine sanete et individue trinitatis amen. Universis Christi fideiibus-- Dei gratia Bernardus senior ac Bernardus iunior comités de Reghensten salutem et sinceram in Domino karitatem.---Hinc est quod ad universorum noticiam tarn presentis temporis quam futuri volumus pervenire, quod nos--tres mansos sitos in campis Parvi Orden, quos a nobis strennuus miles dominus Conemannus dictus de Hoym feodaliter tenuit iusto titulo pheodali, quos quidem tres mansos supradictus do- minus Conemannus de Hoym cum bona voluntate suorum heredum nobis libere resignavit, volens et affectuose desiderans, eosdem pro remedio anime sue suorumque progenitorum ad monasterium sanetimonialium ecclesie sanete Marie extra muros Quedlingborgh, quod vulgariter dicitur Müncyngheberch, cum omni iure et utilitate caritative transferre ac ipsos ad altare sanetorum Stephani prothomartiris, Mauricii et sociorum eius ac sancti Ermolay episcopi eiusdem monasterii specialiter deputare, ut ibidem a sacer- dote, qui ad hoc singulariter proficiendus extiterit, diebus singulis missarum sollempnia peragantur, nos vero sepedictos tres mansos--cum omni iure, utilitate, proprietate

ac pertineneiis universis tarn in villa quam in campis Parvi Orden, liberos et solutos ab omni iure advocatie et a quolibet debito servitutis exemptos, hilariter et bona voluntate dedimus et per presentes donamus ecclesie sanete Marie et conventui in Mûncingheberch secundum laudabilem dispositionem et devotam ordinationem sepedicti domini Conemanni de Hoym militis incommutabiliter et perpetue remanendos.---

Datum et actum in Castro Blankenborn, anno Domini mu.ccc°. quinquagesimo quarto, in die sancti Johannis baptiste.

Aus dem Original im Staatsarchive zu Magdeburg, mit den an Pergamentbändern hängenden Siegeln der beiden Aussteller. — Vollständig gedr: Erath cod. dipl. Quedl. 490—491.

Empfohlene Zitierweise:
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus/Band 4. Dessau: Emil Barth, 1879, Seite 59. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_4_059.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)