Seite:DE CDA 5 294.jpg

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.
510a.

1169. September 5. Vertrag zwischen Gardolf von Hadmersleben und dem dortigen Kloster über verschiedene bisher zwischen ihnen streitige Güter, bestätigt im Landgerichte zu Aschersleben durch den Markgrafen Albrecht und dessen Sohn Bernhard.

Ad omnem discordiam prorsus amputandam et pacem et concordiam perpetualiter faciendam inter dominum Gardolpbum et heredes suos et1 inter canonicos et sorores monasterii beati Petri in Hademersleve amicorum suorum et nostrorum consilio talis facta est firma pactio. Dominus Gardolphus laudantibus filiis suis aream suam cum frutectis monasterio nostro vicinam nobis contulit et unam aream in hac villa et duos mansos in villa, que dicitur Emerslove cum omni utilitate, quam ipse pro anima fratris sui Bodonis beato Petro obtulerat, a nobis recepit, et quicquid iuris in foro nobis atti- nebat, tali condicione sibi assignavimus, ut lapidum distinctione inhibeatur, ne de cetero alicuius aree dilatacione paschuarum terminus imminuatur. Controversia de novalium decima inter nos et dominum Gardolphum sie est terminata, ut pars Fritherici et Gun- theri sibi maneret, cetera ecclesia nostra in pace possideret. Item concambium de alia area fecimus: aream horreo nostro vicinam dominus Gardolphus nobis dedit et aream nostram iuxta domum Constantini sitam a nobis recepit et mansum, quem Willems a nobis in censu habuit, vidua eius cum filia sua a nobis censualiter obtinuit. Hec autem omnia ideirco sie sunt disposita, ne ullam umquam molestiam in possessionibus nostris ex parte domini Gardolphi suorumque successorum de cetero sustineamus. Hoc con- cambium a domino episcopo Gerone2 confirmatum est, postea vero dominus Gardolphus2 ipsum concambium recognovit et resignavit in manu marchionis Alberti2 et filii sui co- mitis Bernardi2, laudantibus filiis suis Ottone2, Gardolpho2, Bodone2 in publico cometiali placito Ascherslove, et banno imperiali confirmatum est ab ipso marchione, lairdar.te precone G., faventibus baronibus et multis ipsius placiti debitoribus: Burchardo2 de Valkenstein, Baderico2 et1 Vfaltero2 de Arnenstide , Vfernhero1 de Veltheim et filio suo, Alberto2 et1 Friderico2 de Hakeburne, Ekkehardo2 de Wichenlove, Friderico2 de Wides- torp, et aliis quam pluribus.

Hoc actum est anno dominice incarnationis m.c.lx.viiij, Nonas Septembris.

Aus dem Original im Besitz des Amtsrathes Strauss zu Gross-Alsleben. Der Urkunde ist an grünen und rothen Seidenfäden ein späteres, augenscheinlich dem 18. Jahrhunderte angehöriges, herzförmiges Siegel angehängt, welches rechts eine Fahne und links ein aus dem Schildrande herauswachsendes Blatt zeigt, mit der Legende: * 8' Johannis..... .....de. — 1. Fehlt im Orig. — 2. Orig. überall nur die Anfangsbuchstaben."

Empfohlene Zitierweise:
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus. Fünfter Theil. 1380-1400.. Dessau: Emil Barth, 1881, Seite 294. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_5_294.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)