|
Karl Zeumer: Quellensammlung zur Geschichte der Deutschen Reichsverfassung in Mittelalter und Neuzeit |
|
|
cuiuslibet generis iuramenta, que quidem, cum prestita fuerint ei cui, minime prestari debuerant nec servari sine eterne salutis valeant detrimento, prestantes eadem non astringunt. Que nichilominus ad cautelam auctoritate apostolica relaxamus illaque cassa et irrita nunciantes decernimus penitus non tenere nec fore aliquatenus observanda, seu si prefato Ludovico vel quibusvis aliis comuniter vel divisim per litteras sedis eiusdem foret sub quacunque verborum forma vel expressione concessum vel concederetur imposterum, quod excommunicari, suspendi vel eorum terre seu loca interdici non possint, quas contra presentem processum nostrum in nullo eis volumus suffragari, sed ipsas quoad hoc viribus volumus omnino carere. Ex premissis autem nos nequaquam intendimus nec volumus obligari, quin ad publicationem dictarum penarum et alias contra dictum Ludovicum possimus pendente huiusmodi dilatione procedere, prout iustum fuerit et nobis visum fuerit expedire.
5. Ut autem huiusmodi processus noster ad ipsius Ludovici et aliorum quorum interest comunem noticiam deducatur, cartas sive membranas processum continentes eundem in ecclesia Avinion(ensi) appendi vel affigi ostiis seu superliminaribus eiusdem ecclesie faciemus, que processum ipsum suo quasi sonoro preconio et patulo indicio publicabunt, ut idem Ludovicus et alii, quos processus ipse contingit, nullam possint excusationem pretendere, quod ad eos non pervenerit vel quod ignorarint eundem, cum non sit verisimile quoad ipsos remanere incognitum vel occultum, quod tam patenter omnibus publicatur. Volumus autem et apostolica auctoritate decernimus, quod huiusmodi processus eundem Ludovicum et alios supradictos apprehendat et arcet, ac si eisdem personaliter publicatus et insinuatus solenniter extitisset, constitutione quacunque per predecessores nostros Ro(manos) pontifices in contrarium edita non obstante. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostre monitionis, mandati, inhibitionis, relaxationis et constitutionis infringere vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare presumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se noverit incursurum.
Datum Avinion(e) in palatio episcopali, VIII. Id. Octobris, anno octavo.
Ich gebe den Auszug nach dem Texte der Frankfurter Appellation, MG. Const. V, Nr. 836, S. 655 ff., mit den wesentlichsten Abweichungen der Nürnberger (N), ebenda Nr. 824, S. 642 ff. In N fehlende Worte sind in eckige Klammern gesetzt, andere wesentliche Abweichungen in den Noten angegeben.
(I) In Christi nomine amen.
(II) Coram vobis honorabilibus viris … talibus et te publico notario[1] tamquam coram viris ydoneis et personis autenticis nos Lod(wicus) [Dei gracia] Romanorum rex semper augustus conparemus et infrascriptas protestaciones nostras [et appellacionem] coram vobis proponimus, [interponimus] et in scriptis offerimus, acsi in presencia domini nostri [domini Iohannis] summi pontificis, cuius copiam artante termino tamquam absentis et remote distantis habere non possumus, essemus personaliter constituti, promittentes expresse, quod easdem in ipsius summi pontificis noticiam, quam primum comode poterimus, deducemus et coram eo innovabimus et publicabimus, prout fuerit oportunum. …
(III) 7. Set quamvis eidem domino nostro summo pontifici et sancte R(omane)
- ↑ Der hier formelhaft gekürzte Eingang ist in N vollständig ausgeführt.
Karl Zeumer: Quellensammlung zur Geschichte der Deutschen Reichsverfassung in Mittelalter und Neuzeit.Tübingen: Verlag von J.C.B. Mohr (Paul Siebeck), 1913, Seite 175. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_Zeumer_V2_175.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
