|
Karl Zeumer: Quellensammlung zur Geschichte der Deutschen Reichsverfassung in Mittelalter und Neuzeit |
|
|
et Bremensem itemque Episcopatus Halberstadiensem et Ratzenburgensem obtentis, ea conditione, ut inter alia etiam alternativa iisdem cum Catholicis in Episcopatum Osnabrugensem addiceretur successio, Caesarea Maiestas praesenti Sacri Romani Imperii statui minime expedire iudicans, Pacem publicam propterea impediri diutius, consentit ac permittit, ut eiusmodi alternativa successio in dicto Episcopatu Osnabrugensi deinceps inter Catholicos et Augustanae Confessionis Episcopos, ex familia tamen Ducum Brunsvicensium et Lüneburgensium, quamdiu eadem duraverit, postulandos, locum habere debeat, modis et conditionibus sequentibus.
§ 2. Primo: Quoniam Dominus Gustavus Gustavi, Comes in Wasaburg, Regni Sueciae Senator, omni suo iuri in Episcopatum Osnabrugensem occasione praesentis belli obtento renunciat iuramentumque a Statibus et subditis eiusdem sibi praestitum remittit, ideo Dominus Episcopus Franciscus Wilhelmus eiusque successores sicut et Capitulum, Status et subditi dicti Episcopatus virtute praesentium obligati sunto ad solvendum dicto Dn. Comiti eiusve mandatario Hamburgi spacio quatuor annorum a die publicatae Pacis numerandorum 80 000 thalerorum Imperialium, ita ut singulis annis 20 000 Hamburgi ad manus dicti Comitis eiusve mandatarii exsolvere et numerare teneantur, executione in non parentes ex lege communi huius Pacificationis suas vires obtinente.
§ 3. Secundo: Restituatur dictus Episcopatus Osnabrugensis totus et integer cum omnibus suis appertinentiis, secularibus et ecclesiasticis, moderno Dn. Episcopo Francisco Wilhelmo pleno iure possidendus, prout uniformis perpetuaeque Capitulationis leges, communi Principis Francisci Wilhelmi Domusque Brunsvigo-Lüneburgicae et Capitularium Episcopatus Osnabrugensis consensu iam ineundae, sancierint.
§ 4. Tertio: Status Religionis ac coetus ecclesiastici totiusque cleri utriusque Religionis, tam in ipsa urbe Osnabrugensi, quam in reliquis ad hunc Episcopatum pertinentibus ditionibus, oppidis, villis, pagis omnibusque aliis locis, maneat et reducatur in eum, qui fuit die prima Ianuarii anno 1624, statum, ita tamen, ut prius fiat singularis quaedam determinatio et dispositio de iis, quae post annum 1624. quoad verbi ministros et divinum cultum mutata deprehenduntur, etiam supradictae Capitulationi inserenda, caveatque Dominus Episcopus per literas reversales Statibus et subditis suis, homagio (quatenus observantia ab antiquo obtinuit) ab ipsis recepto, iura ac privilegia salva fore et quae praeterea futurae Episcopatus administrationi Statuumque et subditorum securitati utrinque necessaria videbuntur.
§ 5. Quarto: Defuncto eodem Domino Episcopo succedat in Episcopatu Osnabrugensi Dominus Ernestus Augustus, Dux Brunsvicensis et Lüneburgensis, atque adeo vi huius Pacis publicae sit designatus eiusdem successor, teneaturque Capitulum Cathedrale Osnabrugense, ut et reliqui Status et subditi, statim post decessum aut resignationem moderni Episcopi eundem Dn. Ernestum Augustum in Episcopum recipere, ac dicti Status et subditi isti fini intra trimestre a conclusa hac Pace computandum, ipsi solitum, ut supra, praestare homagium iuxta conditiones in Capitulatione perpetua cum Capitulo ineunda positas.
§ 6. Quod si vero Dux Ernestus Augustus post obitum moderni Episcopi non fuerit superstes, teneatur Capitulum alium ex Dn. Georgii Ducis Brunsvicensis et Lüneburgensis posteris in Episcopum suum postulare, conditionibus tamen in recepta Capitulatione uniformi initis perpetuo observandis. Eo autem demortuo aut ultro resignante, teneatur dictum Capitulum vel electione, vel postulatione Praesulem Catholicum sibi praeficere, sin vero hac in parte vel Canonicorum negligentia vel discordia intercesserit, locus sit ordinationi Iuris Canonici et consuetudini Germaniae, salva tamen Capitulatione perpetua, ut et hac Transactione. Et sic perpetuo admittatur alternativa successio inter Catholicos Episcopos, ex gremio Capituli electos vel aliunde postulatos, atque Augustanae Confessioni addictos, sed non alios, quam ex familia modo nominati Ducis Georgii descendentes; et quidem si plures sint Principes, e natu minoribus eligatur vel
Karl Zeumer: Quellensammlung zur Geschichte der Deutschen Reichsverfassung in Mittelalter und Neuzeit.Tübingen: Verlag von J.C.B. Mohr (Paul Siebeck), 1913, Seite 424. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_Zeumer_V2_424.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
