Seite:Fliegende Blätter 2.djvu/70

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

„Und bei so Fäll geht’s glei an’s Räsenire,
„Do heeßt’s, mir dhät’n e schlechti Ufsicht führe,
„Die Börgerschaft schändt eem de Buckel voll!

40
„So Zündler sollt mer ohne weiters henke;

„Mir wennigschtens, mir wollen en nix schenke,
„Den Antrag stell ich glei zu Prodegoll.

„Des wär das Erscht – was wollt ich doch noch sage! –
„Ja, üwwer’s Lösche müsse mer rathschlage!

45
„Mer wolle’s mache wie die Generäl;

„Eh die an ̃fange losse kanonire
„Do dhun se gründlich erscht deliberire
„Wie mer zu mache hot des oder sell.

„Die Hauptsach is: die Köpp nit zu verliere! –

50
„Mer muß die Feuertrummeln losse rühre;

„Die Dambor müsse alle zwee erbei;
„Der Een ̃ schafft alleweil als Schifferdecker
„Uf sellem neue Bau dort üwwerm Neckar,
„Den muß e Rathsverwandter hole glei.

55
„Un Seller mit de große Vattermörder,

„Der is als angeschtellter Krankewärder
„Jetzt draus in unserm Blattereschpidal;
„’S werd erscht en Gang zum Physicus noch koschte
„Das er for heut verlasse dörf sein Poschte,

60
„Mer sächt dem ’s wär e ganz pressanter Fall.


„Die Trummle sin im Schpritzehaus verschlosse,
„Mer muß die Schlüssel vorerscht hole losse,
„Der schtädtisch Bauknecht hot se in Verwahr;
„(Mer dhut em dreimol an der Hausdhür schelle)

65
„Aus Vorsicht haw ’ch se dorthin ̃ losse schtelle

„Seit sellemol der blinde Lärme war.

„’S muß Eener nuf, de Feuerwächder wecke;
„Er soll die Brandfahn uffem Dhorn ausschtecke, –
„Jedoch nit ehr als bis er trummle hört;

70
„Erscht wann er merkt, ’s is hunne Feuerlärme,

„Dann dörf er aa mit seine Glocke schtörme, –·
„Genau wie’s unser Feuerordnung lehrt.

„Gott’s Blitz! ’s is gut daß ich dodran ̃ dhu denke,
„Die Schlösser wo am Schpritzehausdhor henke

75
„Die gehne manchesmol e bissel schwer;

„Die Kinner dhun se als mit Dreck verschtoppe,
„Den muß mer raus erscht kratze oder kloppe; –
„Im Nothfall ruft mer Schlossersgselle her.

„Ja, notabene, dene muß mar sage,

80
„Daß se aach bei sich hawwe ihr zwee Aage,

„un keen ̃ Dollbatschefinger an de Händ!
„Dann die Henkschlösser, des sin Meeschterschtücker
„Un hawwe allerhand verborgne Drücker,
„Un wer des Ding nit weeß, kummt schwer zu End.

85
„Erscht loßt mar’s vorne bhutsam zweemol schnappe,

„Dann drückt mar newe an zwee Fedderklappe,
„Jetz sieht mar hinne ’s rechde Schlüsselloch;
„Hernocher dhut mar linksum sechsmal drehe,
„Un wann mar meent, jetz müßt’s gewiß ufgehe,

90
„Do kummt des Hauptgeheemniß bei der Sach erscht noch.


„Halt, daß ich’s nit vergeß! – Die Trummelschlächel
„Un Bandelier, die henke in der Regel
„Derhinne in der alt Regischtradur;
„Sollt mer se awwer dort nit finne könne,

95
„So dörf mer sich nor an de Bauknecht wenne,

„Der kummt en sicherlich ball uf die Schpur.“

Er hot noch Manches gsacht – ich hab’s vergesse ;
Ich hab gedenkt:· gut Nacht mein Middagesse!
Daß ’s jetzt aa grad um zwölfe brenne muß!

100
Heut werd’s noch schöne Troppe Schweeß absetze,

Wamm mer sich so wie mir erum muß hetze,
Mim leere Bauch! – bei dere Hitz! – zu Fuß!

’S mächt Jeder sich die nämliche Gedanke,
Doch awwer därf mer in der Noth nit wanke; –

105
Un ’s gschicht eem nix schwer wann’s heeßt: ’s is e Muß!

Gelebt an uns hot Alles un gezawwelt,
Der Een ̃ is uf der Kerchedhorn gekrawwelt,
Der Anner schporestreechs zum Physicus.

Der is zu zwee drei Schlosser hingeloffe,

110
Hot awwer nor en Lehrjung an ̃getroffe,

En Annrer hot die Trummelschlächel gsucht.
Ich hab gedenkt: ich hol dort üwwerm Neckar
Vum Dach erunner unsern Schifferdecker;
’S war in der Feierschtund; – der hot was gflucht!

115
Zwee Schtund haw ich mich rumgebisse mit em:

Am End kummt’s raus, er sächt: „es hot sein ̃ Item,
„Sie solle’s wisse wo der Schuh mich drückt;
„Was hatt’s, wenn ich mich noch so arg wollt dummle?
„Ich kann doch ohne Unneform nit trummle,

120
„Un geschtern haw ich die uf´s Pandhaus gschickt!“


Empfohlene Zitierweise:
Kaspar Braun, Friedrich Schneider (Red.): Fliegende Blätter (Band 2). Braun & Schneider, München 1846, Seite 066. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Fliegende_Bl%C3%A4tter_2.djvu/70&oldid=- (Version vom 20.8.2021)