Der Jude im Dorn (Pfaff)

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Zur Navigation springen Zur Suche springen
Textdaten
<<< >>>
Autor: Fridrich Pfaff
Illustrator: {{{ILLUSTRATOR}}}
Titel: Der Jude im Dorn
Untertitel:
aus: Märchen aus Lobenfeld. In: Festschrift zur 50jährigen Doktorjubelfeier Karl Weinholds am 14. Januar 1896, S. 66–68
Herausgeber:
Auflage:
Entstehungsdatum:
Erscheinungsdatum: 1896
Verlag: Karl J. Trübner
Drucker: {{{DRUCKER}}}
Erscheinungsort: Straßburg
Übersetzer:
Originaltitel:
Originalsubtitel:
Originalherkunft:
Quelle: New York-USA*, Commons
Kurzbeschreibung:
Eintrag in der GND: {{{GND}}}
Bild
[[Bild:|250px]]
Bearbeitungsstand
fertig
Fertig! Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle Korrektur gelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.
Um eine Seite zu bearbeiten, brauchst du nur auf die entsprechende [Seitenzahl] zu klicken. Weitere Informationen findest du hier: Hilfe
Indexseite
[66]
Der Jude im Dorn.[1]

En Bu isch nooch Münchzell gange un hot dort gedient, alle Johr um drei Heller. Nooch drei Johr isch ers Wissetaal rufgange un hot gejohlt un wor froh demit. Noch isch [67] an der Wäschbricke e alt Mändl zu em kumme un hot en gfroogt: Bu, worum bisch dann so luschtig?

Ja worum soll ich a net luschtig seiⁿ? I hab drei Johr em Bauer gedient un alle Johr drei Heller krigt; worum soll i do net luschtig seiⁿ?

Do hots Mändl gsaat, er soll em en Heller gewwe. Do hot er em kaan gewwe wolle; aber des Mändl hot so aⁿghalte, dass erm en Heller gewwe hot. Do hot em des Mändl e Geigl gewwe: wann er geije täät, miest alles tanze.

Noch wie der Bu weiter gange un an de Steeg kummen isch, isch a noch so e Mändl kumme, hot en gfroogt, worum er so luschtig isch, un hot aⁿghalte um en Heller. Un wie der Bu a dem Mändl en Heller gewwe hot, hot em des Mändl e Flintl gschenkt, dass er alles was er schieße will trifft.

Noch am Bettelmannsplatz isch e dritt Mändl zu em kumme un hot em a ebbes gewwe for de dritte Heller, was es em awwer gewwe hot, waaß i nimme.

Noch isch der Bu widder zurick, durch de Spechbacher Wald widder Lofeld zu. Wie er de Spechbacher Buckel runner isch, isch en Judd zu em kumme, no sen se minanner gloffe bis an Lehmanns Wisse: do isch en Dornbusch gstanne, do isch en schener Vogl druf gsesse. Noch hot der Bu gsaat, wann der Judd de Vogl holle will, schießt er de Vogl tout. Des hot der Judd eiⁿgwilligt. Noch hot der Bu de Vogl gschosse un der Judd isch in Dornbusch neiⁿ un hot de Vogl holle wolle. Un wie der Judd drin gwest isch im Dornbusch, hot der Bu seiⁿ Geigl aⁿgleegt un hot der Judd tanze messe im Dornbusch drin. Noch hot er so lang fortgegǐje bis dem Judd seiⁿ Klader verrisse gwest sen un des Bluut isch an de Baaⁿ nunnergloffe: no hot er ufgheert.

Noch isch der Judd reiⁿ uf Lofeld zum Vogt un hot gsaat, der Bu häät en so gschlage un häät em seiⁿ Geld gnumme – des hot er awwer im Heckebusch verlore ghatt beim Tanze. No isch der Bu verurteilt worre an Galje. Der Galje hot in de Gäärte zu Lofeld gstanne.

Wie der Bu am Galje drowe uf de Later gestanne hot, no isch er gfragt worre, was er noch will: no hot er [68] seiⁿ Geigl verlangt. No hot der Judd gschraue: Gebt em seiⁿ Geigl net! Un wie ses em doch gewwe hewwe, hot er gsaat: Bindt mich an de Galje naⁿ!

No hot der Bu aⁿgfange geije un alles hot aⁿfange messe danze dezu. Un der Judd isch am Galje uf un nunner gsprunge, dass es em de Buckel ganz ufgfickelt hot uns Bluut em de Buckel nunner gflosse isch; no hot er gsaat, sie sollen doch lousmache: er wills gern sage, wies gangen isch. Do hot ers dann eiⁿgstanne, un do isch der Bu louskumme und der Judd isch an de Galje ghenkt worre.


  1. Grimm, KuHm., 110. Da es sich mir wesentlich nur um Mitteilung der Märchentexte handelt, verzichte ich auf fernere gelehrte Anmerkungen und Hinweise.