Seite:1859 Dalimils Chronik von Böhmen.djvu/242

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

Auf dem letzten blatte unten:
Descripsi die 7 Septemb.
An. 1749.
Joan. Thomas Berghauer m/pr..

Dann ist noch auf das letzte leere blatt angeklebt:
Illiustrissime & Reverendissime D. Domine
Patrone colendissime!

Mitto Historiam Bohemiae Germanicis antiquissimis vocibus scriptam mihi ex Imperio donatam, & transmissam; at qvia scio eam spectare ad Bibliothecam Illustrissimi, eam remitto.

Sed unam Petitionem humillime et reverentissime propono: rogo summopere, dignetur mihi hunc favorem in gratiam & gloriam Patriae Nostrae ruentis (qvam ego cum juvare non possim, saltem qualis olim fuerit conar ostendere) concedere mihi vel ad exiguum tempus Privilegia Regni Boh. ex Ven. Capituli Bibliotheca, quae saepe in Marte Moravico citantur; ego restituam cum omni gratiarum actione, & nominando eum grate, à quo sim adjutus, possem quidem ego haec eadem aliunde habere, sed qui ea habet Pragae nunc non moratur. Iterum iterumque humillime rogo Illustrissimae & Reverendissimae D. Vae infimus & paratissimus servus

Bohuslaus Balbinus e S. J. m/pr.

Illustrissimo & Reverendissimo Domino Thomae Joanni
Dei Gratia Episcopo Samandriensi
Decano [1] S. Ecclesiae Metropolit. Prag.
Domino meo gratioso.

  1. Damals war Pessina Dechant.
Empfohlene Zitierweise:
Dalimils Chronik von Böhmen. Stuttgart 1859, Seite 242. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:1859_Dalimils_Chronik_von_B%C3%B6hmen.djvu/242&oldid=- (Version vom 15.8.2018)