R. à fine Maji se non amplius habuisse cogitationem de scriptis suis typis exprimendis, Deumque in testem invocat.
ad Interr. 81. sive ad ulteriorem instantiam comminatoriam de dicendâ veritate?
R. Deus me graviter modo coram Commissione puniat, si aliquid revera dedi typis imprimendum, vel alteri de facto mea scripta communicavi.
ad Interr. 82. An non saltem scripserit hâc de re alicui typographo et cui?
R. nemini, sed si perennavisset in suo errore, scripturum fuisse Bibliopolae Lochner.
ad Interr. 83. An semper recitaverit horas Canonicas, quâ intentione?
R. se semper recitasse horas Canonicas etiam durantibus dubiis, quia habebat pro re bona et pia, exceptis Lectionibus secundi nocturni de sanctis, quas quidem semper etiam legit tanquam aliquam historiam, sed non animo devotionis, quoties occurrebat aliquid non satis fundatum, quia censebat ejusmodi vitas tanquam minus verisimiles.
ad Interr. 84. An etiam extra chorum?
R. affirmative.
ad Interr. 85. An nihil unquam omiserit vel non recitaverit cum debita intentione, et quid?
Anonym: Leben und trauriges Ende des Pater Marianus Gordon, eines gewesenen Benedictiners im Schottenkloster zu Wirzburg in: Journal von und für Franken, Band 2. Raw, Nürnberg 1791, Seite 579. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Leben_und_trauriges_Ende_des_Pater_Marianus_Gordon,_eines_gewesenen_Benedictiners_im_Schottenkloster_zu_Wirzburg_(Teil_3).pdf/22&oldid=- (Version vom 14.9.2022)
