Seite:Leben und trauriges Ende des Pater Marianus Gordon eines gewesenen Benedictiners im Schottenkloster zu Wirzburg (Teil 2).pdf/24

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

interesse, felicitati meae non multum deesset: Oro Deum cum lacrymis, ut clementissime dignetur ignoscere mihi per merita filii sui Vnigeniti gravissimam hanc culpam: fateor gravissima mihi et dura nimis incumbit necessitas, sed heu necessitas non excusabit peccantem! En gravissimum morsum conscientiae! fateor et Deum ac conscientiam testor, si possem mihi persuadere, me posse salvari in Ecclesia Rom. illam non defererem. Non iudico quidem damnandos omnes illius communionis homines, tum quia multos excusabit ignorantia, quam superare non possunt, tum quia benignissimus Deus spem, et fidem in merita Salvatoris saltem ante mortem inspirabit. Quam autem periculosus sit illius Ecclesiae status propter ubique receptam fere doctrinam impiissimam de sufficientia attritionis, de merito operum, et invocatione sanctorum, cum horrore recogito; nec mihi spem salutis ullam in illa Ecclesia superesse video, cum coram tribunali divino ignorantiam errorum non possim obtendere: quam etiam me graviter angat fama mea, dici non potest: haec sane sola cogeret remanere in Rom. Ecclesia, nisi conscientia tam acriter reclamaret. Iam praevideo quantis Pontificiorum dicteriis ac maledictis sim exagitandus et quam temere isti homines meam conscientiam in ius vocatori: Vnicum est in quo laetor, quod nihil mali mihi unquam possint obiicere: omnes provoco nihil in mea vita hactenus acta deprehendent, quod possent iure vituperare: scio quidem infirmitates meas, sed scio eiusmodi illas esse

Von „https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Leben_und_trauriges_Ende_des_Pater_Marianus_Gordon_eines_gewesenen_Benedictiners_im_Schottenkloster_zu_Wirzburg_(Teil_2).pdf/24&oldid=3823449“