Des wäär net wohr; er sotts em sage, wer em de Root gewwe häät, sunscht täät er um de Kopf kumme.
Not hot der Bauer gdenkt: lieber soot die Kenigin vom Schloss gejagt werre, als eer um de Kopf kumme, un hots gsaat.
Wie der Kenig haam kummen isch, hot er zur Kenigin gsaat: Haw ich der net gsaat, du soscht Nimand kaan Root gewwe? Etz hoscht dus doch gtauⁿ; etz geh a widder haam wo d’ herkumme bischt; du därfscht der awwer mietnemme was der gfellt.
Nocht hot se gsaat: Sisch mer recht; mer wolle awwer noch aⁿmol minanner Weiⁿ trinke.
Nocht hot sem en Schlooftrunk neiⁿ un wie er gschlofe hot, hot se die Schees aⁿspanne losse un hot en neiⁿ trage losse. Not hot sen mietgnumme in die Kohlebrennershitt un hot en dort ufs Bett leje losse.
Wie er ufgwacht isch, hot er gsaat: Wo bin i? beim Teifl oder bei seiner Motter! Weil näämlich Alles so schwatz gwest isch.
Nocht hot se gsaat: Wo wersch dann seiⁿ? In der Kohlebrennershitt.
Was tu i do?
Hoscht net gsaat, i därf mer mietnemme, was mers Libscht isch? Do haw i halt diich mietgnumme!
Noch hot der Kenig gsaat: Wann der sunscht nix gfalle hot als wie iich, so soscht a meiⁿ Gmahlin bleiwe.
Sen zwa Leit gwest, die hewwe zwa Kinner ghatt, en Bu un e Maadl. Nocht isch die Motter gstorwe un do hewwe se widder e zwatti Motter krigt, die hot die Kinner net leide kenne. Se hot net gruukt an ihrm Mann, er soll
- ↑ Grimm, KuHm. 15, 169.
Fridrich Pfaff: Märchen aus Lobenfeld (1896). Trübner, Straßburg 1896, Seite 73. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Pfaff_Maerchen_aus_Lobenfeld.djvu/12&oldid=- (Version vom 1.8.2018)
