Seite:Pfaff Maerchen aus Lobenfeld.djvu/21

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

Blumme abgropft, wo ich dirs doch verbotte hab! Etz messe mer fort un als Hersch wandle uf der Welt.

Do hot se aⁿfange jamere un hot gfroogt, ob se dann net zu erlese wäre.

Nocht hot er gsaat: Jo, se wäre ze erlese; aber for e Maadl wärs halt e schwer Stick.

Nocht hot se gsaat, se wotts tauⁿ, ’s mecht halt seiⁿ was ’s woot. Sie wäär halt schuld un sie täät se a widder errette.

Nocht hot er gsaat, dass se siwwe Johr kaaⁿ Wort schwätze därft, un do wäärs am Beschte, wann se dobleiwe täät, do keent ses am Leichschte halte.

Nocht hot ses en verspreche, se tääts halte, es mecht naⁿkumme wer da woot.

Nocht hot er gsaat, sie därft sou lang nix schwätze, bis en Hersch mit goldene Herner käämt: no wäär die Zeit rum un sie wäärn erleest.

Die Brider sen no fort als Hersch un sie isch do gbliwwe. Do hot se emool vorm Haus gekehrt, do isch en Kenigsuhⁿ kumme, der hot sich vererrt ghatt, un hot se gsehe. Un wie er mit ere hot schwätze wolle, so hot sem kaⁿ Antwort gewwe. No hot er se gfroogt, ob se net schwätze keent oder därft? Nocht hot se e Täfele gnumme un hot drufgschriwwe, se därft net. Un nocht hot er se uf seiⁿ Pferd gzoge un hot se miet fortgnumme.

Zu seine Leit hot er gsaat, er häät en Vogl gfange un ob er se bhalte keent. Un wie ses erlaubt hewwe, do hot er des Maadl bei sich bhalte als seiⁿ Fraa.

Der Kenigsuhⁿ isch no fort in Krieg. Seiⁿ Motter die hot des Maadl net gnode kenne, un wie se nidderkummen isch, no hot se des Kind weggnumme un hot ihrm Suhⁿ gsaat, wie er haamkummen ich ausem Krieg, sie häät Hundlin krigt und kaaⁿ Kind.

Do hot er se uf en Scheiterhaufe setze losse un hot se verbrenne wolle un se hot sich als net verteidige kenne.

Un wie se owwe gsessen isch, so isch en Hersch kumme un hot drei Finger in d’ Heh gestreckt un hot gsaat: Schweschter, hab nur noch e wennig Gduld!

Empfohlene Zitierweise:
Fridrich Pfaff: Märchen aus Lobenfeld (1896). Trübner, Straßburg 1896, Seite 82. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Pfaff_Maerchen_aus_Lobenfeld.djvu/21&oldid=- (Version vom 1.8.2018)