Ulieſſen dvr ſpꝛing vol komen gantz an eren

aus Wikisource, der freien Quellensammlung
Textdaten
Autor: Der junge Meißner
Illustrator: {{{ILLUSTRATOR}}}
Titel: Ulieſſen dvr ſpꝛing vol komen gantz an eren
Untertitel: {{{SUBTITEL}}}
aus: UB Heidelberg 339v
Herausgeber:
Auflage:
Entstehungsdatum: um 1300
Erscheinungsdatum: Vorlage:none
Verlag: Vorlage:none
Drucker: {{{DRUCKER}}}
Erscheinungsort:
Übersetzer:
Originaltitel:
Originalsubtitel:
Originalherkunft:
Quelle: UB Heidelberg
Kurzbeschreibung:
In Originallettern. Vergleiche auch Uliessen dvr spring vol komen gantz an eren mit aufgelösten Lettern.
Eintrag in der GND: {{{GND}}}
Bild
[[Bild:|250px]]
Bearbeitungsstand
korrigiert
Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal Korrektur gelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.
Um eine Seite zu bearbeiten, brauchst du nur auf die entsprechende [Seitenzahl] zu klicken. Weitere Informationen findest du hier: Hilfe
[[index:|Indexseite]]

[339v]

Ulieſſen dvr ſpꝛing vol komen gantz an eren·
an trúwē feſt ſalſam ein adamas·
got mv̊s im iem̾ wernden ſelde merē·
er iſt d̾ eren lut̾ ſpiegel glas·
er iſt ein pantier wol an ſolichē dingen·
dem pantier ſtricht nach dvr ſin ſvͤſſe·
ellv́ tier ſam tůt nach im gernde diet
er iſt demv́tig· er pfliget reiner gruͤſſe·
keī wandel nie den werden helt ver ſchriet·
man ſicht in ſtete mit bernden tugenden ringen·
hus ere kan er walten·
vnzuht vnkv́ſchi· vnfůr kan er vō im ſchaltē·
ich mein graf ludwigē vō oͤttingē·

Wa von iſt das man ſicht min nicht
nieman ǒch mich erkennet·
da hat nie nigromātia pflicht
mit mir ein kv̄ſt genennet·
das man mich nicht erkennē ſol vn̄ nicht geſehen mag·
des ſlich ich na den lúten bi
mit ſlichti vn̄ mit der krúmbe[WS 1]·
niemā en vraget wer ich ſi·
ſecht ſuſt gat mit mir vmbe·
dv́ hohv́ kvnſt virgilius· dv́ vinſtert mir den tag·
daſ man mir keine helfe tůt·
ſwa man die gabe teilet
ſeche man mich ſo gebe man mir gůt·
in laſſe nicht vngemeilet[WS 2]·
vil manig laſter das ich ſiche·
in miner nebel kappen·
was ich geſinge ſpꝛich v̾giche
min kvnſt iſt tot erblappen·
vnd get in manigeſ oꝛen niht· ſelde keret mir den nak·

Wer bin ich wer mag ich geſin·
ich valle in ſv́nden glvͤte·
ich tv̊n rechte eime aſſen ſchin·
das ich mich ir nit hvͤte·
ſecht ſwas d̾ aſſe voꝛ im ſicht· das tůt er alles nach·
ſuſt tv̊n ich nach d̾ welte gar·
vn̄ bin doch vō der erden·
ich weis ǒch ſicherlich fv́rwar·
ze erdē mv̊s ich werden
des wei ich wol ie doch iſt mir ze ſv́nden ſtete gacn·
vn̄ weis nit ob ich moꝛne lebe·
ald einig ſtunt
nach minē tode ich ſere ſtrebe·
kein wiſˢ nie ſi konde·
behvͤten des im were alſam·
der tot d̾ twung in ſere·
ich mag mir ſelben wol ſin gram·
das ich mich niht bekere·
vō ſv́nden d̾ geladen iſt· vf mich ein ſweres tach

Der den ýſvogel hat der hat gelúke
vn̄ get im wol hoͤꝛ ich die wiſen iehen·
hoch edel man dv ſcham dich valſcher túcke[WS 3]·
an dem yſvogel ſolt dv tugent ſpehen·
dv ſolt den lip ze tugenden ſtete twingē·
d̾ vogel mvſt ſich ſo er ſtirbt·
vn̄ núwert ſin gevid̾ daſ iſt war·
ein edel man mit tugenden daſ erwirbet·
daſ man ſin lop ernúwet iem̾ offenbar·
nach ſinem tote wil er nach eren ringē·
hoch edel man nu kere·
vn̄ volge min̾ lere·
tv̊ nach des vogele tugent·
vn̄ kleid̾ dinē lip mit tugendē in d̾ ivgent·
ſo mag din ivgent ein ſelig alt̾ bꝛingen·

Anmerkungen (Wikisource)

  1. Vorlage: krúmb.
  2. Vorlage: vngemeilt.
  3. Vorlage: túcken.