Hinkel und Kätzel
Sen zwa Leit gwest, die hewwe zwa Kinner ghatt, en Bu un e Maadl. Nocht isch die Motter gstorwe un do hewwe se widder e zwatti Motter krigt, die hot die Kinner net leide kenne. Se hot net gruukt an ihrm Mann, er soll [74] naus gehe in de Wald un soll dene Kinner e Hitte baue un soll se naus tauⁿ.
Wie er die Hitte ghatt hot, no hot er die zwa Kinner gnumme un hot en e Simmere Äsche un e Simmere Mehl un en Kruck voll Ehl mietgewwe un e Hinkl un e Kätzl.
Wie dann die Kinner draus im Wald gwest sen in dere Hitte, nocht hewwe se Äschepfannekiechlin gbacke, die hewwe sie gesse, und dem Hinkl un dem Kätzl hewwe se Mehlpfannekiechlin gbacke. Un se sen lang draus beinanner gwest.
Nocht isch Nachts emool en Wolf vor die Tier kumme un hot neiⁿ gwott. Do hewwe se Ängscht ghatt; no hewwe se gsaat: Hinkl un Kätzl, geb Root her!
Noch hot des Hinkl un des Kätzl gsaat, se solle zu dem Wolf sage, er soll fortgehe un soll en e grouss Haus baue.
Nocht isch der Wolf fort un hot en e Haus gbaut. Des hot lang gdauert bis es fertig gworren isch. Dann isch er widderkumme un hot in die Hitte neiⁿ geguckt un hot die Kinner verzehre wolle.
Nocht hewwe se widder gsaat: Hinkl un Kätzl, geb Root her!
Nocht hewwe die gsaat, sie solle em Wolf sage, er soll Alles ins Haus neiⁿ tauⁿ was neiⁿ gheert.
Nocht hot er des a widder gtauⁿ un isch widder kumme un do hewwe se widder um Root gefroogt.
Do hewwe des Hinkl un Kätzl gsaat, er soll etz alle Ziwwer un Fässer voll Wasser trage in dem grousse Haus.
Sisch awer Winter worre un isch glatt gwest: un do hot der Wolf de Hals verbroche.
Nocht sen halt die Kinner mit dem Hinkl und Kätzl in des grouss Haus neiⁿgzoge un hewwe dort gliklich glebt.
Der Vatter hot awwer kaaⁿ Ruh ghatt un hot nooch dene Kinner sehe wolle un do hot er kaaⁿ Hitte meh gfunne, isch awwer an des grouss Haus naⁿkumme. Do isch er neiⁿ; er hot awwer seiⁿ Kinner net meh gekennt un hot sich ufs Kanapee gsetzt un isch eiⁿgschlofe. Do isch em [75] der Arm runnergfalle, no hot der Bu gsaat: geh naⁿ un tu dem Vatter sein Arm nuf! Des hot der Mann im Schloof gheert un hot etz gwisst, dass des seiⁿ Kinner sen.
De annere Tag isch er haam un hot seiner Fraa gsaat, dass die Kinner etz so viel Sach hääte.
Unner dere Zeit hewwe se a zwaa Kinner krigt ghatt. Etz hot die Fraa net gruukt: er soll dene a e Hitte baue un soll se eneiⁿ tauⁿ.
Do hot ers mit dene grad so gmacht wie mit de annere Kinner. Nocht hewwe awwer die, weil se verzäärtelt ufgzoge worre sen, for sich Mehlpfannekuuche gbacke un dem Hinkl un Kätzl Kuuche von Äsche. Do isch no a en Wolf kumme, un do hewwe se a gsaat: Hinkl un Kätzl, geb Root her! Da hewwe die awwer gsaat: Ihr hett Mehlpfannekuuche gesse; etz kennt ihr a Root gewwe. Wie se nuⁿ kaan Root gewisst hewwe, isch halt der Wolf reiⁿgbroche un hot se ufgfresse.
De annere Taag hot no der Vatter glei enaus messe un noch dene Kinner sehe. Wie er naus kummen isch, sou sen se tout gwest.
- ↑ Grimm, KuHm. 15, 169.